Sen Konuş Anne Şiiri - Nur Göçmez

Süt kokulu annem,
Ateş yakar dedin
Yılan sokar
Düşersen yara alırsın
Okumazsan tökezlersin,
Yemezsen aç kalırsın dedin de
Neden söylemedin aşık olma
Kimseyi mutlu etmeye çalışma
Neden demedin süt kokanım.

Ben buradayım dedin de
Peki ben burada mıyım
Sallanıyorum ayakta duramıyorum
Tutunamıyorum anne

Yeni güne uyandığımın her sabahı
Yine mi yaşıyorum demekten
Kendimi alamıyorum anne
Sevgiyi yanlış insanlarda aramışım
Az mı sevdin beni anne
Tükenmişim tüketmişim
Kendimi kaybetmişim
Arayamıyorum da
Bulacağım 'benden' korkuyorum anne

Oysa nasıl mutlu bir çocuktum
Hep anlatırsın ya
Çok güleç bir kız çocuğuymuşum
Bahçede durmaksızın koşar
Toza toprağa karıştıkça mutlu olurmuşum.
Bahçeler tarumar anne,
Çocuklarım öldü,
Mezarları hayallerim gibi
Yalan ziyan anne.
Gölgesinin bile terkettiği kızına,
Eline siyah kalem verip
Gökkuşağı çizmesini isteyenler var

Ben diyemiyorum
Sen söyle anne
Öldüğümü sen söyle ..