Sen Kokan Bir Akşam

Nihal Hanefendiciğime

Sen kokan bir akşamdı…
Rüzgâr, ismini fısıldarken tenime,
Göğsümde usulca bir yangın büyüdü.
Gözlerin...
Gözlerin, yıldızlarla savaşa tutuşan bir geceydi,
Bakışın, yüreğime işlenmiş kadim bir mühür.

Bil ki…
Seninle yürümek değil derdim,
Seninle susabilmekti en güzel yolculuk.
Bir kahvenin dumanında sen varsın,
Bir şarabın dudağında
ve bir türkünün içli bendinde...

Ne zaman seni düşünsem,
Gökyüzü biraz daha genişliyor içimde.
Ruhunla temas eden bir cümle arıyorum her defasında,
Ama hep susuyorum,
Çünkü sen, kelimelerin yetemediği bir şiirsin.

Bir adam,
Seni anlamayı değil,
Senin yanında yavaşlamayı bilmeli…
Kalbini sahiplenmek değil,
Kalbine sığınmayı öğrenmeli.

Ah Nihal…
Sen yürürken zaman yavaşlar,
Ve ben o anlarda
Bir ömrü sadece seni izleyerek geçirmeye razı olurum.