Sen ki Hayat Okulu Şiiri - Mehmet Yaşar ...

Ey Gül çehreli yârim! Bu cefâyı aşk neden?
Yüreğimde ki adın seni terennüm eden

Zühre yıldızı mısın? Bir nazarın hoş devran
Lale Sümbül kokunla kalbimin üstü duran

Geceme her doğanda harabem şen oluyor
Lâl olan gönül dilim senle gülşen oluyor

Zümrüd-i dokunuşla yârenliğin beklerim
Lalezârlar hummalı, açar mı çiçeklerim?

Garipliğimin rengi, naçar kalmış yokuşlar
Yağmalanan ülkemden haber yetirsin kuşlar

Çaresiz hüzünlerle eksik olmaz kırağım
Denizleri ürkütür gözümde ki ırmağım

Zülâl-i kaynağından dökül artık, kanayım
Yaşadığım ızdırap, ölümle yan yanayım

Gel ki; adımlarınla şeref bulsun yollarım
Gel ki; deli, divane gezer durur hâllerim

Misk ü amber kokunla boşalıver gözünden
Yurduma cemre düşsün, çıkacak hoş sözünden

Güzelliğin efsunlar kalbime giden yolu
Aşka ilk öğretimsin, sen ki hayat okulu.