Sen Kaldı Şiiri - Seyrani Göl

Benliğim söndü bir kıvılcım gibi,
sadece “Sen” kaldı
küllerimin sessizliğinde.

Ne dileğim vardı artık,
ne de arzum
Zira varlık O’ndan ibaretti,
ve vuslat, beklemekten geçmezdi artık.

Bir solukla başlardı zaman,
O’nunla…
Ve her an,
bir ezel yankısıydı ruhumda.

Yoklukla silinmişken bütün izler,
varlığım,
O’nunla anlam buldu.
Ben değil artık,
O’nda olan bir "ben"
süzülüyordu kalbimin kıyısında.

Artık bilirim:
Aşk, son bulmaz;
çünkü O sonsuzdur.
Ve seven,
Seven’de kaybolmaz sadece
Seven’de kalır.

Bekâ,
bir kalış değil,
bir öz’dür.
Ve ben,
özde saklı olan
bir dua gibi dururum şimdi:

Sessiz,
derin,
ve sadece O’yla.
S.GÖL