Sen gittin ve ben bende bittim

Oysa gelişin kadar ihtişamlı olmalıydı gidişin,
Her merhaba bir elvadayı hak ederdi,
Sen gittin ve ben sende bittim,
Sen gittin ve ben bende bittim...

Ne bir veda busesi kondurdun yanağıma,
Ne de güzel bir çift söz bıraktın dudağımda.
Sessizce çekip gittin, aşkı koyup ardında
Onulmaz derin bir iz bıraktın sol yanımda...

Belki ben hatıralarınla avunur dururum,
Ya senli hayallerim, ya vuslata umudum.
Yarım bir hikaye bıraktın senden geriye,
Ve bir yanı eksik, sensiz noksan, yarım bir ben,..

Belki bir gün isyan edersin yokluğuma,
Belki o gün pişman olursun vedasız gidişine.
Ama o gün belki de ben, o eski ben olmam,
Kül olmuş bir aşkın sensizliğinde solmam...

Rüzgar savuruyor şimdi kurumuş yaprakları,
Aynı senin beni savurduğun gibi.
Bir boşluk büyür içimde her geçen an,
Doldurulması imkansız kara bir delik gibi....

Ne kadar zaman geçerse geçsin aradan,
Silinmiyor sıcaklığı o ilk dokunuşun
Acısı hala gözlerimde o son bakışın
Ömür boyu kapanmayacak bir yara gibi...

Belki de böyledir aşkın yazgısı,
Mutlu bir başlangıç, ama sonu çok acı.
Sen giderken götürdün benden bir parça,
Ve ben sensiz, sessiz, ıssız kaldım hayatta...

Artık ne baharın coşkusu var içimde,
Ne de yazın sıcaklığı kaldı tenimde,.
Yoldasım oldu yokluğunda, sonbaharın hüznü,
Kışın soğuk ayazı, sensiz üşütüyor yüreğimi....

Her harfle bir sen canlanır,
Her hece de bir sen saklıdır.
Her cümlenin arasına bir sen gizlenir
Sensizlik ilham gibi yazdığım her şiirimdedir...

Belki bu gün, belki de çok uzak bir gün,
Bu yara kabuk bağlar, ve acım diner
Yeniden doğar sevdamız küllerinden,
Daha güçlü, daha sağlam ve daha olgun...

Ve o gün, yine yollarımız kesişir yeniden,
Yine aşk damlar o buğulu gözlerden,
Biz olacağız, iz kalmayacak ne senden, ne benden
Ölümüne gideceğiz, ölümsüz bir aşkın peşinden...