Sen Giderken Şiiri - Seyrani Göl

.Hangi mevsim var gözyaşlarımdan sonra,
Hiç böyle bir kasırgaya tutulmamıştım.
Ne kadar üzüldüm gidişine,
Cam gibi kırıldı kalbim.
Sen giderken penceremde solgun bir el kaldım.

Geceyi örttüm üstüme,
Sessizlik içimde büyüdü usulca.
Bir adım atsam düşer gibiyim,
Yokluğun kendimi aldı benden.

Aynalarda kırık bir ben kaldı,
Gülüşüm solgun, gözlerim uzak.
İçimde konuşan senin sesindi,
Şimdi her cümle yarım, her nefes suskun.

Sokağın ucunda hayalin bekliyor,
Geçmişten kopamayan bir gölge gibi.
Her adımda senden bir iz taşıyorum,
Ama sen, hep son adım gibisin.

Ellerimde yokluğunun çizgileri,
Avuçlarımda sessiz vedalar.
Zamana bıraktım kalbimin kırıklarını,
Ama hiçbir zaman onarmadı beni.

Sen gidince bir şey değişti bende,
Zaman akıyor gibi ama ben duruyorum.
Sabahlar doğuyor,
Ama içime hiç ışık vurmuyor.

Gülümsemeyi unuttum belki,
Ya da gülerken içimden ağlamayı öğrendim.
Aynalarda tanımadığım biri var artık,
Eskiden ben olan, şimdi senden kalan.

Sokaklar aynı,
Ama yürüdüğüm yollar sensiz soğuk.
Adını anmamak için sustum çoğu kez,
Ama sessizlik bile seni çağırıyor.
S.GÖL