Sen geldin, ne kağıt vardı, ne kalem, ne de yazılmış bir şiir,
Ama bir anda titredi içimdeki mısra defteri,
Ne zaman, ne de mekan tanımayan bir ses belirdi.
Şiir, gözlerindeki ışıktan damlamaya başladı.
Kağıt ruhum oldu, kalem ise bakışların...
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta