İlk zamanlar damlaydın içimde tane, tane kar gibiydin
yüreğime damlarken sessiz, sessiz giriyordun aslında
anlamalıydım bu kadar büyüyeceğini bilmeliydim
her gecen gün biraz daha yer kapladığını biliyordum aslında
soğuktun üşütüyordun, içimdeki buz yığını olmuştun sanki
yığılıyordun ve bir gün erimeni bekliyordum
bilemezdim içimdeki buz dağının yangına dönüşeceğini
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta