bükme boynunu ay bükülür gecenin köşebaşında
bir kuşun ötüşü bükülür karanlıkta
o en parlak yıldızı şıp diye düşer karanlık sulara sevincin
bükme boynunu alnın ikinci bir gök gibi açılırken hüzünlü aydınlıkta
karanlıkları yara yara at sürmüş yorgun bir yolcuyum şunun şurasında
şunun şurasında deli bir yolculuk değil mi hayat da
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
