Mecbur değilsin ağlamaya
Zorlama gözyaşlarını,
Yazık gözpınarlarına!
Zoraki kederlenemez insan
Bırak, mutsuzu oynama!
Mecbur değilsin kahkahalar atmaya,
Kahırlanma içlenme
içip içip kederlenme
Ne karanlığa gömül
Nede küs hayatına
Affedilmeyecek ne varki
Şu kahpe dünyada?
Kahveye büründü baktığım her yer
Nereye baksam hep gözlerin gülüyor
Beni benden alan kahverengi gözlerin
Derinlerinde kaybolduğum
Baktıkça yok olduğum
Yokluğunda ruhumu hasta eden
Felek yine ördü ağlarını
Çizdi yine yollarımı
Rüzgar olup estimde
Koklayamadım o güzel saçlarını
Deniz olup çoştumda
Öpemedim o karagözlerini
Bir hastalıktır aşk,
Ruhun çıldırmasıdır,
Aklın yerinden oynamasıdır,
İyleşeceğini sanma!
Sevdiğin kadar hastasın,
Hasta olduğun kadar aşık!
HayalimdeDedilerki bana söyle en güzel aşkı:
Seni söyledim, güldüler.
Bir utandım ki. Ellerimi önde kavuşturdum, boynumu büktüm, gözlerim doldu.
Sonra sordular en büyük sevdamı. Göğsümü kabartıp kafamı diktim, seni söyledim yine. Güldüler.
Biri digerine hikaye dedi, masal anlatıyor, gönlünü eğliyor, Sessizce uzaklaştım.
Keremle Aslımı demeliydim,
koltuğun üstüne atılmış bir çorap gibi
Banyoda unutulmuş bir havlu gibi,
Kullanılıp bir kenara atılmış bir mendil gibi,
Vitrinde duran süs eşyası gibi,
Üstü kalsın dediğim bozuk para gibi,
Unuttum seni unutmak istedim
Yine güneş batıyor akşam olmadan
Hayallerim aşkım ve içimde ki coşkuyla
Bir başkayız bu akşam,
Yine geliyorsun her zamanki gibi aklıma
Gözlerini arıyorum
Gök yüzünde çıkan her yıldızda,
Sıcağı hissettim yüreğimde güneşinden kışıma
Birtutam umut bir tutam sevgi
Bir tutam dostluğu yerleştirdim kalbime
hep mutlu olalım benimde ortak dileğim bu
bu sabah mavi gördüm ilk kez gökyüzünü hasta yatağımdan doğrulunca
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!