Sen Şiiri - Seyrani Göl

Sen,
gecenin en koyusuna doğan
ilk ışık gibisin.
Biraz utangaç,
biraz cüretkâr…
Hem serin bir meltem,
hem de tende uyanan yangın.

Omuzlarından süzülüyor sabah,
göğsünde gün ısınıyor.
Zaman sana dokunurken
ben zamanı unutuyorum.

Her gün yeniden başlıyor seninle,
ve her sabah
ilk öpücük olur
usulca konarsın dudaklarıma.

Gözlerin
göğe bakan iki pencere gibi,
ve ben içlerinde
hem kayboluyorum
hem bulunuyorum.

Tenimde değil yalnızca,
şimdi göğün tam kalbindesin.
Göz kamaştıran bir aydınlıkla
geceyi yok ediyorsun
bir bakışta.
S.GÖL