Sen Şiiri - Sıla Nur Atmaca

Gölgem değdi sana, bilmeden çiğnedim sesi,
Bir suskunluktun — ürpermiş aynalarda gizli.
Zaman, eğreti bir rüya gibi büküldü dudağında,
Ben seni, en çok susarken duydum aslında.

Harflere dokunmadan yazdım seni,
Kelimeler, kasten eksik; çünkü tamamı sendi.
Ay, gözlerinden düşerken eğildi,
Benliğim kıyıya vurmuş bir sükût gibiydi.

Saçların…
Uçurumdan sarkan bir şiirdi rüzgâra tutunmuş,
Adın, harf harf bir giz, fısıltılarla yoğrulmuş.
Kalbim mi?
Kilitli bir sandıkta çürüyen haritalar gibi,
Seni bulmakla kaybetmek aynıydı, bil ki.

Ve sen —
Bir varlığın yoklukla kurduğu en derin cümle,
Gözümden içeri, zamansız bir hicran gibi süzüle.