Sen Şiiri - Etem Kaya

Sen, düştükçe beni ayağa kaldıran,
Sen, tanrının eşsiz bir armağanısın.
Sen, sonsuz ışığını etrafa saçan,
Sen, yorgun yüreğimin mihrabısın.

Karanlık sokağa cömert gün ışığı,
Soğukluğuma o sıcacık nefesin,
İki çocuğun duru arkadaşlığı,
Gibidir heyecanı seni sevmenin.

Akrep, yelkovan, nedir bu telaşeniz?
Zamanı yüce kılarken sevgiliyle.
Dakikalar neden akıp gidersiniz?
Gökyüzü dolup taştığında sevgiyle.

Endişelere karşı tutunduğum dal,
Kırılmasın ki hiçbir zaman sevgilim.
Yüzeye çıkma derinliklerime dal,
Sensiz de nefes alabilmeliyim…