Sen Şiiri - Alper Dalkılıçlar

Kötüydüm , mahvolmuştum , yenilmiştim
3 aydır deli gibi çarpan yüreğim artık susmuştu adeta
Hiç birşeyi hiçkimseyi düşünemiyordum
Bunca zamandır sevme duygusunu biliyorum sanıyordum
Ama yanılıyomuşum bunu görüncede nasıl toparlanacağımı bilemiyodum
Taki o güne kadar
Öyle birisini tanıdımki , yüzünü görmediğim , sesini duymadığım
Bildiğim tek ismiydi.
Öyleki en yakın arkadaşımın ismini tasıyodu.
Onun için belki bunun bir anlamı yoktu ama....
O güne kadar güneş benim için doğmuyordu
Gecelerim zindan gibiydi...
İşte o gece bir yıldız gecemi aydınlatmaya çalıştı,
Başta söyledikleri hiçbirşey ifade etmiyordu
Okadar gözlerim kapalıydı.
Ama o,o kapanan gözlerimi açmaya çalıştı.
Beni bırakıp , tekrar yanlızlığımla başbaşa kaldığımda gerçeği görmek zor olmadı
Düşündüm , sonkez ağladım...
Akan o son damla yaş , yeni bir başlangıcı gösteriyordu....
Evet yeni bir gün doğdu.
Doğan güneş uzun süreden sonra bu kadar neşeli görünüyordu bana
Gördüğüm tüm güzelliklerin tekrar farkına vardım
Ama farkına vardığım birşey daha vardı.....
Evet o`ydu...Evet o sendin....
Karanlık dünyamı nasihatlarıyla aydınlatan,
Dünyamdan nefret ve çaresizlik duygusunu bir anda kaldıran,
Artık hayatımda önemli bir yer edinen sendin....
Ama ne yazıkki benden bir ekran kadar uzaksın
Ekranın arkasında duran birisisin
Ve hep öyle kalmak istediğinide biliyorum....
Ama inan daha ötesinin olmasını çok isterim...