Kadınlara düşmanım
Yıllardır sevip de sevilememenin acısını yaşıyorum içimde
Bu yüzden ben kadınlara düşmanım
Her ayrılık sonrası bu son diyorum
Sonu olmuyor ayrılıkların
Sonu olmuyor acılarımın
Kadınlar size Allahın emanetidir diyor sevgili Peygamberim
Ben nasıl olur da böylesine güzel bir emanete sahip çıkmam
Onun gözleri bir altın henüz yeryüzünde keşfedilmeyen
Onun bakışları bir ışık nur gibi semalardan süzülen
Bir kitabın ilk harfi kadar kutsal ilk harfi gibi elif
Senin o sıcacık kahve gözlerinde
Köpürmeyi istiyorum ben
Bırak o kahvenin köpüğü de ben olayım
Dakikalarca kaynayan gözlerinde
Dem tutan ben olayım
Gün gelir canım terk ederse bedenimi
Sakın sakın ağlamayın
Yalan akar gözyaşlarınızın yerine
O yaşlar beni boğar sakın ağlamayın
Soracaksanız eğer sevgi nedir diye
Ben herkesi haddimden fazla sevdim
Sevgilim
Aylardan karakış ayaz burası
Pencere pervazına yakın kar
Soğuk camlarda gözlerin okunuyor
Kirpikleri buz kaplı gözlerin
Uzanıyor gözyaşlarımdan olma sarkıtlar
Karanlık günlerin aydınlık çocuklarıyız biz
Var ki yılların yorgunluğu içimizde
Ömürler akıp gidiyor zaman içinde zaman alıp gidiyor bizi
Karanlık günlerin aydınlık çocuklarıyız biz
Yorgun kalpler ve içinde hüsran yüklü
Karlı kayın ormanında
Yürüyorum vakit gece
Ay tepeden gülüyor bana
Yürüyorum karlı gecede
Yürüyorum bir ev çıkıyor karşıma
Kederden gündüz de gece
Nasıl dinlenir yürek söyle
Kaburgamda yorgunluk var
Hangi kadın dinlendirir söyle
Kederden gece de ağır
Yıldızlar da her gece yüreğimi çizip geçti
Biri bir nur gibi doğmadı içime
Güneş ise her defasında alev fışkırttı yüzüme
Aydınlatmasından daha çok
Ateş yanar anlıktır aydınlığı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!