Sema Zincir Kanmış Şiirleri - Şair Sema ...

üzerimde
yalnızlığın paltosu,

inadına ıslanıyorum yağmurda
ruhum okşanıyor serin sularda...

Dolan da gel, dolan da,
Ok ok kirpiklerini, yay gibi kaşlarını
O kiraz dudağını,
Öpmeye kıyamadığım gül yanağını,
Ceylan gözlü kızımı
O asil gülüşünü seyredeyim.

Hınzır bir gülümsemenin eşliğinde
Merak ettirmek istenci sardı içimi birden...
Bu istence boyun eğdin sen!

Sığırcıkların ilk yaz sevinciyle,
Yabanıl şarkılarla gel,

isterdim ki;
yorgunluktaki dinginliği
uzaklardaki yakınlığı
ayrılıklardaki kavuşmayı
fırtınalardaki sessizliği yaşamak...
sevmek birini

mevsimler kadar büyük
yalnızlığım vardı....
baharları da yaşadı bu yürek...
sonbaharları da...

kışları es geçtik yaşamda

bir tek şeye üzüleceksin bir gün..
bir tek şeye yalnızca...

beni yanlış tanıdığına!

bir çay içiminde

varlığındı güneşi aydınlatan
yokluğundu geceyi getiren...
yokluğunu bi ben, bi de İstanbul paylaştık
sessizce ağladık gidişine...

günü yakalıyamadım ellerinden

İstanbul uyanıyor yine bir şafak vakti,
Bir rakı sofrasından
Seni seyrediyorum İstanbul, Rumeli Kavağı’ndan;

Masamda midye tava, pilakiler,
Elimde sigaram

galiba...
ben seni değil,
sevmeyi sevdim yalnızca!

vurmuştu ayın şavkına gece,
kapkaraydı gözleri yalnızlığın...

yağmur vardı bu gün yine,
en şemsiyesiz halimde idim...
gezdim bir serseri gibi
umutlarım üşüdü, sarılamadım sana
yalnızlığımı bozan bir tınıydı sesin
yüreğimin karlı yamaçlarında filizlendin