Kardelenler açmış,
Beyaz örtünün altında.
Sen de gördün mü babam?
Kökleri sana uzanmış,
Ellerini değdin mi babam?
Cemreleri sayardın;
Bir boşluk ki anlatılmaz...
Bu öyle bir acı ki kimseyle paylaşılmaz...
Gözlerinde nemlenir,
Boğazında düğümlenir;
Yüreğinde tekrar filizlenir...
Bu öyle bir acı ki...
Aç kapıyı babam ben geldim!
Gidişim gibi dönüşümü de görmeni isterdim.
Aç kapıyı babam ben geldim!
Toprak ısıtamaz ki ellerini!
Güneş yakamaz tenini,
Rüzgara bile anlatamazsın derdini,
Kar yağmış bu gece...
Yürek,önce sokağa atmış kendini sevinçle,
Sonra pencereden izlemiş olanları,derin bir kederle...
Gülüşler kar altında;
Bakışlar,bir evin çatısında asılı kalmış...
Aşklar heyecanını bahara;
Bir sözün çözer,
Cümlelerimin düğümlerini.
Ve yine bir sözün keser,
Sıradan cümlelerle oynayıp katlettiğin
En güzel repliklerimi...
Belkilerle dolu ömrümün,
Kim bilir kaçıncı belkisindeyim?
İlmik ilmik söküyorum anıları,
Yine bir 'belki' özetliyor yaşananları:
'Her şey,gönlümce olur belki! '
Çığlıkların bittiği yerde çıkar sesim,
Açılır çekik gözlerim,
Anamın koynunda ısınır,
Minicik bedenim.
Yarışı baştan kaybetmişim
Zaman zaman çatlar sabır taşım,
Bilemezsin...
Dert koyacak yer kalmadı evimde,
Dertlerimi tahmin bile edemezsin...
(02.03.2007-Ankara)
Sen de unuttun beni
Hepten değil belki
Kısmen...
Özlemiyorsun artık beni,biliyorum,
Kalben değil belki,
Cismen...
Dokunsalar ağlardı...
Oysa,ne fırtınalar,
Ne kasırgalar atlatmıştı
O incecik bedeni.
Haksızlıklara susmamış,
Hep çocuk kalmıştı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!