Bir damla gözyaşında gizli ayrılıklar,
En koyu yalnızlıkları doğuran pişmanlıklar,
Gözden uzaklığın verdiği acılarla dolu
Unutuldum mu acabalar...
Bir damla gözyaşında gizli
Karmakarışık,akıl almaz,adı konmaz duygular;
Bu şehirde canlanır keşkelerle dolu geçmişim,
Boğazımda düğümlenir yumruk misali hazmedemediklerim...
Yine bu şehirde açar çiçeklerim,
Gökyüzünü dolaşıp avuçlarına konar rengarenk kelebeklerim,
Hüzne gebe gülücüklerim,
Uçarı,deli dolu,çocuk yüreğim...
Bu şehir demek,ayrılık demekti çoğu zaman,
Yağmurun sesiyle yıkanırken çocukluğum...
Sabır demekti,yanık bir türküyü söylerken dilim...
Kuşların bulutlara, bulutların da toprağa fısıldadığı umut demekti,
Bir kelebek misali kanatlanırken düşlerim...
Çocuk yüzüme yansıyan binbir renkti,
Artık hiçbir şey beni oyalamıyor,
Ne kitap,ne müzik...
Zirvesindeyim özlemimin,
Yazdığım tüm satırlar ezik.
Tüm kelimeler basit kalıyor
Özlemimin büyüklüğü karşısında;
Sen varken, ben yoktum.
Ben var olduğumda ise;
Sen çoktan yorulmuştun.
Farklı iklimlerde sallanan
İki yapraktık biz.
Ayrılıklar da sevdaya dahilse eğer,
Hakettiği gibi veda etmeli insan sevdiğine;
Çünkü bir vedalar kalır geriye,
Bir de sözcükler,
Dilden ve kalemden dökülmese bile...
İlaç kokulu koridorlarda tanıştım ben acıyla.
Gözyaşlarının saklanması gerektiğini,
Yaşatmak için yalan söylendiğini,
Hemşirelerin kahkahaları arasında anladım,
Ateşin yalnızca düştüğü yeri yaktığını.
Keşke,
Yaşadıklarımı,
Yaşayarak öğrendiklerimi,
Ezberlediğim bilgiler kadar çabuk unutabilseydim.
Belki daha mutlu olurdum.
Önce böldüm hayatımı bir bir yıllara,
Sonra topladım bölünemeyen anıları bir araya,
Çıkardım hayatımdan hatıra değer olmayanları,
Kalan yine 'sen'oldun...
25.06.2007
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!