Selçuk Tören Şiirleri - Şair Selçuk Tören

yürüyemedim ayaklarım yoluna yaklaşmadı
biz eski biz değildik elim eline yakışmadı
değişmişiz zamanla değişmişiz zamanda
devam etmişiz yola aklımızda kalanla

hangi sevdaya hasretiz

bu gece yağmur dinmesin gelmeyeceksen
benden fazla ağlayan biri olsun
ya da şu an yola çıkmış geliyorsan
gecenin bu saatinde güneş doğsun

sen iyisi mi gelme bu gece

sonunda bu da bizi buldu
sesimiz boşa yoruldu
aşkımız fırtınaydı duruldu
yollandık yalnızlıklara

kimbilir kaç zaman sonra

o akşam o şehirden çekip gitmek için
hüzünlerimin en işlek saatini seçtim
anılarımla ağlaştım vedalaştım
son kez yürüdüğümüz sokaktan geçtim

sonrası bir uzun yoldu

Herkes kendi bağımsızlığını korusun
En çok sevdiklerinden inandıklarından bile
Çünkü zaman dediğiniz an azalıyor
Sonra insan hayıflanıyor kıramadığı zincirlerine

(şubat 2004 denizli)

Anlamıştım yalnız kalacağımı
El eleyken gözlerinden
Yemyeşil yaprakken solacağımı
Diz dizeyken sözlerinden

Bir suskun veda ile ayrıldı yollarımız

ayrılıktı sarılıp elveda dedin
yüreğimde son umut can çekişirken
yorgun varılacak bir uzağa gittin
senden kalan yere yalnızlık ilişirken

hüzün yüzlüm dön bir sabah

Bir ihanetten dönüyoruz seninle
Hava soğuk ve bir hayli gece
Dalgın yüzün anlatıyor karışıklığını
Anlaşılan büyük bir yıkım var yüreğinde
Yinede belli bir haddi aşmadan aldatıyorsun
Hala yatağını paylaştığın aşkını

Sarıp sevmelerine
İhtiyacım var anla
Kederden ölüyorum
Beni yalnız bırakma

Hayat akıp giderken

Ben ne söylesem inkâr edeceksin
Ben ne söylesem yalan diyeceksin
Susuyorum bu yüzden bütün dertlerimi
Ben ne söylesem yine sen haklısın

Beni deli ediyor ah bu durum