Tarlalar sürülmeyi, toprak tohumu bekler.
Kaç zamandır içimi yakar acı gerçekler.
Yel unutmuş harmanı, el unutmuş kirmanı
Tel unutmuş ozanı, öksüz köyler, tünekler.
Sahne almış oyunlar, bükülüyor boyunlar
Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Devamını Oku
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Kafiyeler yerli yerinde de şiir hoş bir final yapıp muhtevasında ifşa etmediği ana fikri sonuçta da izhar etmemiş ne yazık ki.
Hayırlı çalışmalar.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta