Saat sekizi dört geçe,
Boşaldı zembereği zamanın.
Aylarca çınladı kulaklarımda uzaklaşan ayak seslerin,
Ve kuytularda cıvıldaşan tik takları giydirdim beynime.
Çıkarıp kolumdan duvarlara vurup parçalasam,
Sustursam kolumdaki şu zalim sesi,
O yine kendi bildiğini okuyacaktı.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
