Gecenin Koynunda Şiiri - Münzevi Zeyrek

Gece iner şehre.
Işıklar bir bir söner.
İçimdeki yangın.
Adınla tutuşur.
Bir an söner.
Yeniden alev alır.

Gözlerin...
Solgun sokak lambası altında.
Sigara dumanı gibi ince ince...
Ben o dumanın içinde.
Kaybolmuş bir şehir yolcusu.
Sessizliğin koynunda.
Issız, yapayalnız...
Hep seni arayan.

Aşk...
Gri duvarlarda hıçkırık.
Suskunlukla örülmüş.
Senin adın...
Kalbimde ağırlık.
Bitmeyen bekleyişin içinde.
Istıraptır yalnızlık.

Gel...
Gel ki şehir ağlasın gecenin koynunda.
Yağmur ıslatsın unutulmuş sokakları.
İkimiz...
Ellerimiz birbirine sarılı...
Karanlığın tam ortasında.
Suskun şiirler gibi...