Şehrime Gel Sevgili Şiiri - Meryem Keskin

Güneş sancılı bir doğumu atlatırken,
Yıldızlar on iki burcu hedefe kilitlemiş.
Ayırdığın akrebi, terazinin kefesi tartar mı adaleti yıkmadan?
Yelkovan zamanımı tüketiyor fütursuzca.
Kapatma, dünyaya günahsız açılan
O kapıları.
Zemzemi doldur pınarlarıma,
Hicranla süzülsün yanaklarımdan.
Yüzümde bıraktığın,
O safran sarısı, kederi silmek için.
Gelmez"misin son bir kez?

Şehrime gel sevgili.
Gel ki, gidişinle yaprak döken bağlarım,
Gelişinle bahara uyansın.
Rüzgar kokunu erguvanlara saklasın.
Hüzün sarısını örtünen topraklarım
Allanıp pullansın.
Çiçekler açsın ak duvaklarım.
Gözlerinin mavisinde kürek çeksin yüreğim
Sevdalı sandallar süzülsün deryaya.
Avuçlarına düşeyim tepetaklak.
Dualarına karışıp amin amin döküleyim, dudaklarından.
Duy sesimi artık ne olur, bak can çekişiyor,
Dalımdaki yorgun yaprak!

Karanlıktamı kaldı hayallerin?
Ay ışığı yolunu aydınlatmıyor mu?
Korkma karanlıktan.
Bak yıldızlara topladım avucuma.
Tek tek sıralıyorum, geçtiğin yol,
Kenarlarına.
Sen, o yıldızları toplayarak gel yanıma.
Yüreğinin sahibi ben olayım,
Sakla göğsünün sol yanına, orda kalayım.

Eşkiya sevdanın kaçak yolcusu,
Senin dağların ağustosta kar kokuyor.
Baharında Eylülün hicranı var.
Ah be sevgili, dudaklarımdan kaybedişlerim dökülüyor.
Aşkın kundağında hasreti büyütüyorum,
Yorgun ve uykusuz.
Bu şehrin kızıl kurşuni şafaklarında,
Yeniden doğar mı sevgimiz.
Yoksa, yoksa mahşerin vuslatına mı emanet edildik biz?

……Meryem Keskin…..
……16.03.2024…….