Şehri Karakaya Şiirleri

Yaşam için hava,su, bir de toprak gerektir,
Elzemdir temizliği,bunlar bize yürektir.

Ne hazin ki üçüde kirlendi birer birer,
Havası kirli olan,canlıyken kabre girer.

Alevi diyerek sünni diyerek,
Bizi bizden alıp ayırmayın be...
Hep beraber atsın sinede yürek,
Kimini ayırıp kayırmayın be...

Türk'ü kürd'ü kardeş vatanımız bir,

Bu hastalık kronik şifa bulmaz ON URLA,
Hayat kısa yol uzun yürüyoruz ONURLA,
İman İslam ve Kur’an son Peygamber kılavuz...
Lutfeyle bize YA RABB kurtulalım O NURLA...

Ben var isem Allah var, benim en büyük delil,
Parmak uçlarımızı mühür yapan ol Celil...

Halık'ı tanımamak felaket-i kübradır.
Kainata bir bakış, imanımı ibradır.

Bir ejderin ağzında debelenen av benim,
Masivaya gark olmuş simsiyah olmuş tenim,
Ramazan rahmet ayı kıymetini bilenim,
Ben oruç tutmuyorum, oruç beni tutuyor.

Nefisle cenkteyim ben oruç kalkanım oldu,

Ağustosda gittim,gördüm köyümü
Böylemiydi benim köyüm böyle mi?
Aklımdan geçeni size deyimi
Böylemiydi benim köyüm böyle mi?
* * *
O eski halinden kalmamış eser.

Türlü türlü çakal var hangisini sorarsın..?
Dağda olanı vardır şehirde yaşıyanı...
Bunu bildiğin halde boşa kafa yorarsın.
Bilmezmisin sen dostum yarayı kaşıyanı...?

Sen yolda gider iken aniden saldırırsa,

Zâti sıfatları altıdır O'nun
VÜCÛT; Var olmaktır,manası bunun.
Sıfat-ı nefsiyye,bir başka mana
Yok olmak eşyanın, birde kulunun.

KIDEM; Ezel demek başlangıç muhal.