Şehir insanları...
Hep aynı yüzler,
Gergin bekleyişler,
Mimiksiz çehreler.
Ve her sabah yollarda kaybettiği,
Herhangi bir şeyi ararmış gibi
başı öne eğik yürüyenler...
Ben size ne yaptım
Çağrı mı, armağan mı, ceza mı
Ne vardı böyle karşıma geçecek
Ben ne yazılar ne çizgiler yitirdim hatırlamadım
Ne var ki sizinki onlar gibi gitmeyecek
Devamını Oku
Çağrı mı, armağan mı, ceza mı
Ne vardı böyle karşıma geçecek
Ben ne yazılar ne çizgiler yitirdim hatırlamadım
Ne var ki sizinki onlar gibi gitmeyecek
Bir felsefeciye gőre metaforik anlamda, ‘zamanımızda inşa edilen betonlu duvarlar sanki insanlar arasında aşk elektiriğnin yansımasında engel oluyor’. Bunu izah ederken de, ‘insanların kalplerinde diğer insanlara karşı aşk için ayrılması gereken yerde, rekabet açlığını gideren gőkdelenler inşa etme aşkı bulunmakta’.
duggularınıza yürekten katılıyorum bir hengamenin neyin peşinde oldugunu kendinin bile farkına varmadan yaşayıp gitmek.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta