Sehbaya Doğru Şiiri - Ömer Arslan

Tam düşünürken rahatsız edildim
Bir gürültüyle kendime geldim
Baktım bir mazlumun kafasını kırıyorlar
Kalbini söküyorlar
Duygularını silmek için
Korktum, ürperdim kendime kızdım
Sonra topladım cesaretimi
Ve meydanlara indim
Yabani güvercin kanadı renginde bulutlara baktım
Ve zalimlere duygusuzlara
Parmak gösterdim
Buna misilleme olarak
Paslı kelepçelerini gösterdiler
Sevda düşmanları,bana
Kol gezdi üstümde korkular
Kortum açıkçası
Ve çareyi ayaklarım buldu
Sonra yuhaladım kendimi
Yüreğimin diplerine dindim
Bir gül yaprağı buldum oracıkta
Yine topladım tüm cesaretimi
İndim meydanlara
Aşk düşmanlarıyla hesaplaşmaya
Tek başımaydım
Mağlup oldum ve yakalandı
Umutlarımı,sevdalarımı,geçliğimi
Mitralyözle taradılar
Küf kokan mahzenler oldu yerim
Bilmem kaç asır çile doldurdum
Tırnaklarımla yazdım taş duvarlara
Sevdamızı
Ve kaç zaman sonra kapının paslı kilidi açıldı
Anladım yol görünmüştü bana
Yürü dediler yürüdüm başım dimdik
Bir bulut beni selamladı
Zannedersem arkamdan bitek o ağladı