Durmadan denizi taşlıyordu
Arada kendine zaman bulduğunda sahil rıhtım iskelecisi şefgarson
Su üstünde en uzak noktaya
Bulanmış boğulmuş aklını kızak edip kaydırıncaya dek tüm çakıl taşlarını temize çekip
Akıl vaar,
Mantık vardan yalnız başını almış gitmişliğe kör topal rampada
Değeriyle örtüşmeyen gerçek dışılık kötülüğe meyleder, ne fena..




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta