Sedat Kocabey Şiirleri - Şair Sedat Kocabey

Bırakıp da gittin beni,
Ayrılığın bir adı yok.
Dertten derde ittin beni,
Sensizliğin hiç tadı yok.

Gözlerime yaşlar doldu,

Dayanamam boynu bükük durmana,
Kanıyorum diye söylemedin ki.
Bir kıvılcım yetmiş koca ormana,
Yanıyorum diye söylemedin ki.

Demek ki yüreğin bir yangın yeri,

Sen en umutsuz anımda çıktın karşıma,en umutsuz anımda çekip aldın
düştüğün kör kuyunun karanlığından.Ne tutacak dalım vardı nede
gönlümde esen ve dinmek bilmeyen fırtınadan kurtulup sığınacak,
bir liman.
Önce küçük bir kibrit ateşi oldun uzaklardan,sonra koskoca bir
ışık çemberi dünyamı ve gönlümü aydınlatan; yanına vardıkça

Yeni umutlarla,yeni düşlerle,
Nice senelere gönül dostlarım,
İçten bakışlarla ve gülüşlerle,
Nice senelere gönül dostlarım.

Dargınlar barışsın ara bulalım,

Kısa kumral saçlarını, gözlerini kısa kısa gülüşünü,
Güldüğünde gamzelerini.
Her cümlenin ardından anlatabildim mi demeni,
Anlatıncaya kadar ki sabrını özledim.
Teninin papatya kokusunu,
Saçının her iki tarafına tutturduğun uğur böcekli tokalarını,

Ömrümün son demi son baharıydın,
Her şey bitti artık sana elveda.
Gönlümün sönmeyen sevda harıydın,
Her şey bitti artık sana elveda.

Sana son şiirim son satırlarım,

Ne olursun uzak durma,
Sensizlikten sıkılırım,
Şaka yapma tuzak kurma,
Yokluğunda yıkılırım.

Gözlerinde gözlerim var,

Sonbahar ve kış da, ilkbahar yazla,
Koşturur insanı yazı tepenin,
Âşıklar sözüyle çaldığı sazla,
Coşturur insanı yazıtepenin.

Dağın yamacına evler kurulmuş

Bir gün olur, bir gün gelirde,
Sana seni sevmiyorum dersem,
Sakın ha inanma gülüm.

Seni unutmak;
Nefessiz kalmak demek.

Hey İstanbul sana sesleniyorum;
Bütün öfkemi,nefretimi ve her şeye rağmen sende yaşarken sana olan
hasretimi duyurmak için avazım çıktığı ve nefesimin son damlasına kadar haykırmama gerek olmadığını biliyorum.
Çünkü;
Sen yanımdasın ve buradasın ve çünkü sen İstanbulsun
Kaç kişiyi yetim kaç kişiyi öksüz bıraktın bu keşmekeşliğin içinde.