Sedat Kocabey Şiirleri - Şair Sedat Kocabey

Böylemi söz verdin vefasız bana
Öyle çok üzdün ki canımı yaktın
Ne çabuk değiştin dünden bu yana
Yola çıktığını yolda bıraktın

Her giden kapanmaz izler bıraktı
Bir ateş topuydu söndü yüreğim
Kim kimdi bilinmez yüzler bıraktı
Yolgeçen hanına döndü yüreğim

Halimi anlayan bilen olmadı

YOLLARIMIZ AYRILDI

Nasıl geldik bu hale
Kollarımız ayrıldı
Aşk uğradı ihmale
Yıllarımız ayrıldı

İçimde öldürdün duygularımı
Azalır diyordum çoğaldı derdim
Kabusa çevirdin uykularımı
Çıkip git gönlümden sana yol verdim

Yaraladılar

Gözyaşı dökerek bu güne erdim
Gönül defterimi karaladılar
Şu dost yüzlülere ömrümü verdim
Beni can evimden yaraladılar

Nasıl bir dünya bu nasıl bir düzen
Ömcümce dertlerden soruldum anne
Hep dostlarım oldu gönlümü üzen
Genç yaşta tükendim yoruldum anne

Bir vefasız yaktı ikimizide
Çoşkun bir nehirdin duruldun gönlüm
Bölmedi yıllardır yükümüzüde
Sende benim kadar yoruldun gönlüm

Hasreti üstüme yıkıp da gitti

Canımı yaktılar can dediklerim
Çaresiz sesimi kısıyorum ben
Vefasız çıktılar dost bildiklerim
Yutkuna yutkuna susuyorum ben

Gözüme yaş düştü silen olmadı

ZAHMET OLMASIN

Senin için akan göz yaşlarımı
Zahmet olacaksa silme güzelim
İçimde başlayan savaşlarımı
Zahmet olacaksa bilme güzelim

Yaşamaya küstüğümü
Bilip aldırmadın zalim
Sendeleyip düştüğümü
Görüp kaldırmadın zalim

Bir vefasız çıktın zalim