Biz haber etmeden haberimizi alırsın,
yedi yıllık yoldan kuşkanadıyla gelirsin.
Gözümüzün dilinden anlar,
elimizin sırrını bilirsin.
Kalbinde her dakika şu ulvi tahassürün
minkar-ı âteşinini duy, dâima düşün:
Onlar niçin semâda, niçin ben çukurdayım?
Gülsün neden cihan bana, ben yalnız ağlayım? ..
Dağ başını duman almış
Üç yüz yıldır beklenir güneş
Dağ başını duman almış
Bir tohum zorlamakta toprağı
Dönülmez akşamın ufkundayız. Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Zengin Babil'in kudretli kralı
Tanrılarla yarışırdı bulutları aşan kulelerinde
Zengindi halkı, güçlüydü ordusu, dolup taşan hazineleriyle
Bir cennet sofrasıydı Babil, dünyanın tam orta yerinde.
Kervanlar gelir efsanelerle yarışan ipekler sarmalında
Yokluktan başka bir şey yoktu
Ben bir'i yarattım
Sen geldin sonra,
Uzaklardan denizlerden geldin.
Kolay değildi ' ikiden büyük bir 'olmak
Bir dalga boyu çare yoktu ki, anımsa
nedendir bu çılgın koşu yeni başlangıçlara
iliklerine kadar kan ter içinde sevdalılar
laleler, güller, sislere bürünmüş ay
üzülürsün, geçer önünden kösteklenmiş bir bahar
fallarla uğraşmak zamanı değildir, başarı işte
etkileyici, hoş, sevgili...şimdi sıfatlar aciz
umutsuzluk tepesine vurdu bütün yollar
mektuplar kesildi,rüzgar...beklemede.
haber almak yok bu hazan adasında...bolca hatırlamak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!