..girdabıma çekiliyorum, şu ayazda ve sanki bahar geliyor zamana./
Biraz daha büyüyorum.
Sanki yaşlanıyorum mevsimleri eledikçe,
Sanki beyazlar da karışacak gibi oluyor ruhuma,
/ Aşklar birikir günün birinde, yürekte; gözlerin görmesi için tazeliğiyle,
Peki ya görmezse gözler? Ölüm mü kalır geriye?
Yürünür yollarda acının telaşıyla,
Konar adı aşk, diye derin semalarda,
Mecnun olur düşer gönül çöllere,
Sisler içinde boğulan
Bir serçe uçuşu hayaller
Bir nefese hasret,
Bilmezler,
Bilemezler.
Dağlardan bir öfke var!
Giden ufka karşı.
Ellerimde bir kıvılcım var.
Hayatın derinliklerinde boğulmaya karşı.
kurudu karlarım mevsiminde.
kuraklık mı çöküyor ne üzerime.
bu ağlaşan topraklar, neden niye?
matemliler böylesine sessizce.
'Güvercinlerim uçtu avuçlarımın arasından...
zaman kısıtlıyken bileklerimde.'
..
bir hayal çizdim çocukluğumda.
'yürekçe dipnot'
hangi bahardan sonra buldum ben,
gönlümde açan sonbaharı?
gözler sinmiş ruha.nefeslere nokta konmak istenmiş her defasında ve benliği karşı çıkmak istemiş de,
çıkamamış yalnız ona.
...
ve her defasında kaçıp gitmek istemiş benliğim.
ondan uzaklara.
Zaman akıyor takvim sayfaları dökülürken yere... Dünya dönüyor, evren her güne yeniden adım atarken... İnsan uyanırken her yeni güne, evren güzelliğiyle eşlik ediyor ona.
Güneş ta tepeden gülümserken, toprak kucak açıyor her yeni başlangıca. İnsanı içine alıyor ve koca bir çerçeve oluşuyor. İkisi de tebessüm verirse birbirine, mutluluk çerçevesi ışıldıyor. Vermez ise, karanlıklar çöküyor çerçevenin üzerine... Ve insanın avuçları arasında beliriveriyor bu hayat çerçevesinin kaderi yine.
Çevre, doğa, yeşillik ve canlı gibi hayat kavramları çıkıyor karşımıza. Hepsi çerçeveyi betimliyor. Bir şiir edası bahşediyorlar, dize dize akıyorlar çerçeveye. Sonu gelmeyen bir şiir gibi, duygular yansıtılıyor, renkler ise hiç bitmiyor bu çerçevede.
'Düşlenen baharlar hiç böyle soluksuz geçmedi.'
/ Sayfalar tükenmez, hayat varsa avuçlarda. Nefesler üflersin avuçlarına faydası olmaz. Bilirsin acıdır adı ya hani. Susarsın, biriken umutların yaşlar döker sebepsiz. Gidemezsin dur da diyemezsin çığlıklarına.
Ama her defasında feryattır suskunlukların.
Suskunsundur, harf dökemezsin. Çaresiz kalır ellerin, dillerin. Ya bir boş sayfa bulursan?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!