Seda Arık Şiirleri - Şair Seda Arık

Kaybetmelerin ardındaki kararlı sessizlik...
Gidişinin ardından kaybolan gözlerim esiri oldu susmalarının..

Adam bakakaldı ardından
Kadın gitmelerdeydi...
Uçurumdu sanki yol
İçinde nerelerine baksa aşağı iniyordu..
Duygular kramplar oldu birden
Dönemedi de gözleri ondayken

Sevgili yüzüm,
Hiç bir gülümseme öksüz ölmedi bu güne kadar....
Bu yüzden üzülme....
Hayat, o gelincik kıvamındaki kırmızılığıdan
Sana da sunacak elbet....
Bil ki ne kadar susuz kalırsa yüreğin,

Elleriniz buluttu gözleriniz yağmurken
Ve siz
kağıttan bebekler gibi kırılgandınız
Yeşildi,
gözlerim her kaçtığında gözlerinizden...
Ve ben ne zaman sizden uzak duvarlara baksam

Dünyadaki o milyonlarca şekilsiz,
çirkin görünüşlü çiçeklerin bile..
Şifa olması gibi bin bir derde...
Artık ben de biliyordum ki gülümsemelerim,
Sahteliğin farkedilmediği zamanlarda bile
Bir çok hayata renk katıyordu sen de dahilken.....

Kumraldı..
Tenine en çok gözleri yakışıyordu..
Ellerindeki sessizliğe dokunulmazdı..
Yüreği ateşti dudaklarından dökülürken..
Düşlerle gerçekler arasında bir yerde
Aşkla ölmek arasında duruyordu

Geldiniz...
Susturdunuz çocukluğumun salıncak seslerini..
Toprağın altında birlikte su aradığım, çocuk arkadaşlarımın
evlerini yıktınız...

Kovalarım kayboldu...

Özlemek dedim..
Aramak dedim...
Konuşamamak dedim....
Saatlerce bastığı kaldırımları izlemek dedim.....
Yalnızlık dedim....
Ağladım dedim....

! ! !
İndirin ellerinizi havadan rica ediyorum,
Eğilmeyin yere..
Atmayın elinizdeki büyük silahınızı, kaleminizi..
Konuşma hakkınızı kullanın, haykırın yalvarıyorum..
Bizimle sokağın sonundaki kafe’ye gelin, arabamız var..

Sevgili Annem! !
Hiç gitmedin, hiç uzak etmedin hasretleri
Hep vardın sesinle..gülümseyişinle..merakınla..telaşınla..
Ardımda hiç ard bırakmadın...
Bilirdim ki ne zamn gisem sıcaklığından
Hep ardımda kokun kalırdı..