Secdem Sanadır Şiiri - Dünya Yükünün Hamalı

İNSAN denilmez mi,
Akla, mantığa, hakikate yanaşana?
Bilime, fenne kulak verene,
Sevgiyle bakan, merhametle yaklaşan,
Yüreğinde vicdan taşıyana?

İNSAN denilmez mi,
Ahlâk ile yoğrulan, saygı ile eğilen,
Birlikte ağlayıp birlikte gülen,
Hoşgörüyü selam eden, anlayışı yurt edinene?

Sordum kendime:
“Rıza nedir?”
Sordum dostuma, anama, kardeşime:
“Sana benden zarar geldi mi?
Bir kırgınlığın kaldı mı içinden bana?”

Ve dediler:
“Biz senden razıyız, Allah da senden razı olsun.”
İşte o vakit,
İçimde bir bahar esti,
Ve anladım: Rıza bir güldür; gönülde açar.

İNSAN odur ki,
Hakkı gözetir, hukuku yüceltir,
Adaletin terazisini kendi kalbinde tartar.

Alın teriyle yoğrulmuş lokmasını bölüşen,
Emekle yoğrulmuş sözüne sadık kalan,
Helâl kazançla dik yürüyen
İNSAN değil de nedir?

Sen,
Başı dik bir aşkla gelirsen bana,
Ben secdeye kapanmam mı sana?
Sevgiye secde eden bir yürekten daha temiz kim var?

Ve sevmenin de bir hakkı vardır:
Onu, yalnız İNSAN olan bilir.