umutsuzluğa yürüdüğüm en karanlık gecenin sabahında çıktın karşıma,
sensizlikten ölmeme ramak kala doğdun üzerime,
zifiriliğimi aydıtlattın gözlerinin cennet ışıltısıyla,
bedenimi ısıttın teninin o buğday sarılığıyla..
acılardan sıyırıp getirdim kendimi sana,
umutsuz ve yitik sevdalardan koparak..
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta