''Siz ne gördünüz ki! Bizim zamanımızda... '' diyordu hep derdimi açtığım o hafif ıslak biraz da yılların bıraktığı izlerle süslenmiş o yüzler.
Belki onun gibi yaşamadım, belki de onların gibi hasret duymadım ben akşamın sabahına.
Ama hep bekledim.
Hani dudaklarındam dökülmeden derdimi gözlerimden okuyacak, beni daha fazla yormadan usulca gelip bütün dünyamı güzelleştirecek o şefkatli eli.
Bekledim, Bekledim!
Aşk dediler.
Sevgi dediler.
O şimdi ne yapıyor
şu anda, şimdi,şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
çalışıyor mu, uzanmış mı,
ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
Devamını Oku
şu anda, şimdi,şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
çalışıyor mu, uzanmış mı,
ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta