Şeb-i Yelda Şiiri - Manolya Şiirleri

Beyaz görünür Bayım!
Size beyaz görünür kar
Hiç karın altında kalmadınız ki
Bilemezsiniz

Bilemezsiniz
Öldüren soğukları
Kalpsiz, ruhsuz bakışları
Toprağın altında yatanı

Binlerce yıldır karanlıkta kalmış gibidir alem
Vakit şeb-i yelda
Çiçek bile bükülüvermiş
Bestesi mazur, yorgun bakışlar.

Ne gece görünür
Ne gündüz gözükür
Avuçlarımda su olup akar
Kederler, ahlar vahlar
Hepsi şu karlı gecede havaya karışır.

Bilemezsiniz Bayım
Fukaralık paltosu üzerinize yapıştı mı bir kere
Tatlı tatlı boşalır cepleriniz
Çarp, çıkar, topla
Fayda vermez şu karlı, öksüz gecede
Uymaz hesaplar
Çıkmaz aylar

İşte ölümün fayda vermediği zamanlar
Vakit bir şeb-i yelda vakti
Kursaktan geçmeyince lokma
Hoş gelir insana
Yalnız ölümlüleri korkutan ölüm
Şiir gelir insana yaşamak

Her şeyi bilen siz
Karın ne denli soğuk
Anaların ne denli efkarlı olduğunu
Bilemezsiniz.
Yani sizin anlayacağınız
Pencereden baktığınızda
Beyaz görünür Bayım!