Yaşamdı çoğu zaman içinde bunaldığımız veya boğulur gibi olduğumuz zamanların içinde çoğu zaman çaresizlik, çoğunda da efelenmelerle kendi kendine güç denediğimiz…
Saygınlıkla perişanlık arasında çıkış aramak…
Umutlarımız vardı, yarısı çıplak, saf ve duru… Diğer yarısı ise fulü ve anlaşılmaz düşlerle kendi kendinden kaybolan bulanık düşüncelerle ve de korkularla dopdolu…
Çoğunda içindeki yaraların bulanıklığı içsel yapıyı darmadağın yaparken, çoğunda yenilgiyi kabul etmeksizin, kükrer durur…
Var gücümüzle ellerimizi yanlardan sağlı sollu sallayarak, efelenmenin ardına gizlenmiş korkusuzluk korkularını yaşarız…
Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Devamını Oku
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?




ikilem boğar insanı yorar yürekleri yüreğine sağlık usta
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta