Savaşın Sıcak Külleri Şiiri - Eylem Yılmaz

Dün gibiydi...
Hepsi geride kaldı değil mi?
Artık uyuyabilirim geceleri
Kabus görmem umarım
Uykusuzluğu uyandırıyor içimde
Gerisi nefret, tiksinti, pişmanlık bende
Geçmiş geçmişte kalmıyor
Arkandan geliyor her daim
Kara bir gölge,
Uğursuz bir baykuş gibi.

Bırakın beni!
İstemiyorum ilaç yutmak
Uyku yapıyor hepsi
Eskisi gibi değil ki,
Karanlıkta duramıyorum;
Gözümü kapatmak bile,
Ürpertmeye yetiyor içimi.

İstemiyorum konuşmak
Sadece huzur gerek
Bir de sevdiklerim
Onu bulun bana
Ya da ben gideyim ona
Yad edelim eski günleri

Hepiniz akbabasınız!
Bulduğunuz bir leş değilim
Daha fazla beynimin içine üşüşmeyin.
Orada anılarım var,
Düşünmeye korktuğum.
Sakın ola eşelemeyin.

Sormayın söyleyemem
Ağzım yok ki konuşayım
Çok oluyor onu terk edeli
Cesaretiniz varsa aramaya gidin
Belki anılarımı gömdüğüm yerdedir
Cehennemin dibinde!

Hala kulağımda,
Cırcır böceklerinin kesilmeyen sesi
Cehennemde cırcır böceği ne arar demeyin
İnsan var,
İnanmak için yetmez mi?

İşte tam karşıda bekliyor bizi orman
Kaç kişiye mezar olacağını düşünmeden,
Açıyor kollarını sabırsız bir iştahla
Ritmik adımlarla ilerliyoruz derinliklerine
Kaçımız kurtulur bilemiyorum
Ona sözüm var,
Kurtulursam emaneti bende kalacak

Of ne de çok başım ağrıyor
Yetmez mi bu kadarı?
Çıkın artık beynimden!
Oraya dönmek istemiyorum geri.

Gündüz ama her yer karanlık;
Ağaçlar güneşe geçit vermiyor.
Bir kuş var, ak pak
Çıldırmış gibi dönüyor durduğu yerde
Bak, kuş uçtu gördün mü?
Dur, o tarafa gitme!
Heyhat, bilmiyor ki olanları
İyi misin sen?
...

Bırakın göz yaşlarımı
Onlar bari aksın özgürce
Yok oluyorlar mendilinizde
Taze taze her silinişinde

Gürültü var duymuyorum
Kaosun içindeyim çevremi görmüyorum
Az önceki kuş vardı hani
Bizim çukura düştü
Onun kucağında yatıyor
O ise bana bakıyor
Gözünü bile kırpmadan
Yüzü hepten sararmış
Korkuyorum,
Öyle sabit bakma bana
Bak, kuş kucağında
Ama artık ak değil rengi
Ala bulandı her yeri

Ne oldu bize söyleyin?
Kim için bunca ölüm?
Yaşam iki dudağın arasından çıkan,
O kadar sıradan bir söz mü?

Hava boğucu ve dumanlı
Alevler her yanımı sardı
Elimdeki can alanı bırakıyorum
Ağırlığı eziyor yüreğimi
Taşıyamıyorum…
Korkak diyecekler bana
Umurumda değil
Yeter ki cehennemden çıkıp gideyim
Sağ kolum ise fena sızlıyor
Kuşkusuz yürek sızısı kadar değil.

Gitsin ruhum bu kukla bedenden
Azat olsun masum şeytanım
Damarlarımı derhal akıtın,
Kana bulanmadık bir yerim kalsın

Karanlık çöktü bulunduğum çukura
Korkunç gerçek görünmüyor
Ama biliyorum orada
Çevremde akan hayatlar,
Kulağımda ölüm sesleri…
Bitirin bu gereksiz mücadeleyi
Kazanan yok, herkes kaybediyor
Bunu göremeyecek kadar kör.....
Sözler neye yarar ki,
Rütbeli bir ağızdan çıkmadıkça.

Neden sustunuz?
İçimin acısı yüreğinizi mi burktu?
Boş verin...
Nasıl olsa sizin için herhangi biriyim.

Orman ne kadar da içten sessiz
Sus pus olmuş yere uzanan solgun beniz
Duruyor yüzünde daha
O kaygılı, sabit, dostça bakış
Diğerlerinden farksız;
Renksiz, cansız ve yalnız...
Bir piyon, bir maşa
Anlattı kelimeler her şeyi aslında.
Ünlemleri eksik sonunda,
Doğru…
Boş vermeli onu
Hah haa!
Cehennemde dil bilgisi sınavı yok ya!

Nefes alamıyorum bilginize…
Panik olmasın ama hiç kimse
Çekin solunum cihazını yüzümden
Acı bir şaka, keşke gerçek olsa

Çok parlak bir ışık geliyor şimdi yüzüme
Sanırım beni buldular
Yaklaşan bizimkilerden biri
Göğsünde taşıdığı armadan tanıdım
Bir şeyler diyor anlamıyorum
Kaldırmaya çalışıyor kalkamıyorum
Ayaklarım da terk etti beni sonunda
Önceden vicdanımdı
Demek sıra onda...

Lütfen dayanamıyorum daha fazla
Dağıldım halime baksanıza
Aklım, vicdanım, benliğim
Yatıyor o soğuk meydanda

Acım duruluyor biraz biraz
Şimdi ılık bir sıcaklık duyumsuyorum
O geri gelmeyecek biliyorum.
Gördüğüm ak kuş gibi,
Savaşın sıcak külleri arasında,
Kader çizenlerin koyduğu bir noktayla,
Yatıyor o melun meydanda.

Toz kaçmadı gözüme
Ağlıyorum düpedüz işte
Onun gidişine,
Hiçbir şeyin değişmeyişine...

Selamlar olsun geciken ecelime!
Çivisi çıkmış bu dünyadan,
Giderken anılarımla birlikte,
Tek bir ricam var sayın hemşire;
Gözlerimin kapanmasına izin vermeyin olur mu?
Çünkü hala karanlıktan korkuyorum.