Savaş Şiiri - Çağlar Demir

Yıl 2003'tü
Bombalar düşüyor, insanlar ürküyordu
Sığınaklara doluşuyorlardı
Dua ediyorlardı bol bol
İnsanlar ağlıyordu
Ana haber bültenleri
Sabah, akşam bağırıyorlardı,
insanların çaresizliğini
ve
Televizyonu her açışımızda;
kopmuş bir kol,yaralı bir bebek
Annesinin başında oturup dirilmesini bekleyen
çocuklar görüyorduk
ve görmeye devam ediyorduk

Savaşanlar değil
Masumca yaşayanlar ölüyordu
Savaşanlar sağlamdı hep
Coçuklar ölüyordu
Bizler ise kahroluyorduk
Çünkü
Cocuklarımıza anlatacağımız
Rezilce anılarımız oluyordu
Cocuklarımızın yaşayacağı
rezilce günler geliyordu

Bunun nedeni ise
bir iki insan
Sevgiyi, barışı çoktan unutmuşlardı
Buda KOCA dünyayya yetiyordu...