Çocukluğumun son günleri,
Bende boş, kan pompalayan bir yürek.
Kütüphaneden çıktım,elimde kitaplar
İstikamet doğru ev,direk.
Bir omuz darbesi alınca,
Kitaplarım saçıldı yere.
Şöylece bir baktım,
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta