Hak şehrinde kaybolmuşum,mülhak ım,Vedat' ım.
Ulan,anasını sattığımın kocamış dünyası.
İçinde tükenmiş onca insanlık mayası.
Zerre bitti kalmadı,azdı kürre ısısı.
Yok oldu sonunda yeşili,canım mavisi.
Ama bitiremediniz fitneyi,neffaasaati.
İnsanı yetiştiremedik geri kaldı ahırı.
Boşaldı semeri,haydi! iki ayaklı hayvanlar dışarı.
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Devamını Oku
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta