Sarmaşık Şiiri - Tevfik Pekel

Sen, sevgi arsızı.
Ben, arsız sevdalı...
Şu bizdeki, bir çılgın rüyası.
Derin sevmek dedikleri,
Böylemi olmalı..?
Halbuki, sen koymuşsun kuralı...
Aşk; adamı, kökten sarmalı..!
Tıpkı, arsız sarmaşık misali...
Etrafımı saran sen,
Sana ulaşamayan ben...
Nasıl sevmemi istersin?
Elim kolum bağlıyken...!
Ya, sarmaşık olmayacak...
Ya, arsızlık kalmayacak...
Sonuçta, sırnaşıklık olacak..!
İşte o; her ikimize de yetecek...
Sen sırnaşık, ben sırnaşık...
Bakalım, kim kimi bitirecek...?

Bodrum, Ocak 2007