Sarmaşık Şiiri - Mine Yılmaz Sevinç

Üç beş sarmaşık doladı duvarlarımızı,
Duvarlarımızla biz içiçeydik,
Hatta içimizden görülmeyen duvarlarımız vardı,
Üç beş tane de saatimiz,
Her bir saate ayrı uymak zorundaydık,
Hayvanlardı tek bir kendi zamanını yaşayan
İnsan öyle mi?
Sosyalleşme merakı ve
Meraksız kalamama telaşı,
Zaman içinde zaman yaratamamak,
Geçip gidiyor hayat ve
Biz hala kendi içimizde
Kendi yorgunluklarımızı anlayamıyoruz...
Kapı önündeki sardunyalar şiir ister,
Karanfil yakasına takılacak ceket,
Gül saçına takılacak güzel belki,
Nergis bağrına basacak yar,
Sarmaşık hayalde yoktu...

Mine Yılmaz Sevinç
16 Ağustos 2024
00:15