Hayat denen aksanın bozuk tümcelerinde ,
Noktaları yadeden bir serseriydim aslında .
Virgüllerin hezeyanında barut kokan parmak uçlarım,
Saçlarının ovasında nasıl da dirayetliydi.
Yüzün kömürün hükmündeyken,cevahir olmak kaçınılmaz son.
Ne yana dönsem betonların işgalinde bu kasvetli şehir.
Kaldırımların hörgücüne yaslanmak,musmutlu bir son.
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;