Gündüzün karanlıkta kaybolduğu
Issız Sarıkamış gecelerine bürünüp
Sana ulaşan yolların girdabında
Bir yığın anıyı canlandırıp
Ben yaşıyor muyum diye
Soruyorum aynalara.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Gerçekten çok güzel bir anlatım.Gurbet soğuk ve karanlık bir araya gelince çekilmez oluyor.
Tebrikler,saygılar..
burada nefesi kesilmiş canlılar gördüm
heykelleşmiş gibiydiler karşımda
ağaçların kanı canı kurumuş
uzun bir yüzyıla kuşanmışlar sanki
içimden bir ses diyor ki
ansızın uzanıp tutuver güneşin peçeminden
ama yinede sen güneşi boş ver
sımsıcak bakışlarınla ısıtıver
HARIKAYDI ibrahim abiiii. tebrikler...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta