ceketi avrupaiydi, sıralı sarı düğmeleri köreltirdi güneşi bile
ve general görünüşü verirdi dedeme. daha yakışıklı yapar,
daha bir ciddi gösterirdi onu. ve o, sakalını kısacık kırpar,
uyum içinde olmaya çalışırdı hep havalı ceketinin ahengiyle.
onu kim bilir nerden almıştı, ya torunlarından arda kalmıştı,
ya da bir bağıştı bu ceket, dünya görmüş bulgarların birinden,
dedemi türk olarak tanıyan, türk olarak bilen, onun için seven.
O şimdi ne yapıyor
şu anda, şimdi,şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
çalışıyor mu, uzanmış mı,
ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
Devamını Oku
şu anda, şimdi,şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
çalışıyor mu, uzanmış mı,
ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta