Sarhoş Şiiri - Fevzi Emir Yılmaz

Bir şişe bira insanı sarhoş etmez derler ya' duy'da
İNANMA...
Dertli iken içte gör,
Sıkıyorsa bir duvara dayanma,
Efkar yağar geceleri sevenlerin başına,
Yürek yanar, ciğer yanar, can yanar,
Göstermez gerçek yüzünü paramparça aynalar.

Sanmaki içince unutmak kolay,
İçtkçe canlanır tüm hâtıralar,
Bir gülüş kadehte' bir söz şişede, saplanır kalırsın öyle kör karası köşede,
Teller birden aşka gelir değmeden mızrap,
O an anlayıverirsin ki'
Aşk büyük bir ızdırap.

Bir albüm çıkar çekmeceden usulca,
Tozunu silerken titrer ellerin,
Kokusu kaplar odayı gül kurusu resimlerin,
Geçmiş'e dair ne varsa içkiye bulanır,
Şişe boşaldıkça gözlerin dolar gönlün dağlanır.

Kimse bilmez halini'
"Nasılsın?" diye basit bir sorudur,
Dil ucu ile sorulan,
Sen değilmişsin gibi yaparsın
Yüreğinden vurulan,
Bir yanın "iyiyim" der ayakta duran,
Diğer yanın çoktan ölmüş,
Kimsesiz mezarlığında toprağı doldurulan.

Kaldırım taşlarında yankılanır adımların,
Gecenin gözleri bile buğulu bakar,
Ay sarhoş yıldızlar sarhoş,
Sen sarhoş değilsin belki ama'
Birtek kıvılcımın koca dünyayı yakar,
Her kadehte yalnızlığın arş-ı âlâya çıkar.

Son kadehte kendin ile göz göze gelirsin,
Aynadaki yabancı senin suretin,
Tanımazsın belki ama'
Sen olduğunu çok iyi bilirsin,
Ve içtiğin şey içki değil'
Su bile olsa' gün gelir irkilirsin.

FEVZİ EMİR YILMAZ