Bir son baharı yaprakları sararmış ağacın altında oturuyorum.
Bir yaprak iki yaprak derken esen fırtına ile düşen yaprak sayısı çoğaldı.
İçimi birden garip hüzünlü bir hal aldı.
Geriye doğru baktım ne kadarda yaşlanmışım.
ilk baxışda vuruldum,
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Devamını Oku
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta