Sanki.. Şiiri - Murat Ülkü

Sanki bir deniz kıyısında oturmuş,
Durgun sulara vuran hüznümü izliyorum.
Ufukta kaybolan bir gemi değil, kendimi bekliyorum,
Benden çok uzaklaşan, şimdi yorgun ruhumu.
Dalgalar fısıldar adımı, rüzgâr eser içimden,
Ne zaman gideceğim yanıma, ne zaman bu hasret biter?
​
​Zaman bir kum saati, her tanesi boşa akıyor,
Oysa aradığım o ben, en içeride saklanıyor.
Yabancıyım kendime, bu kalabalık limanda yalnızım,
Aynalar gösterse de suretimi, özüm görünmüyor.
Bu uzun yolculuk, başkalarını değil, beni bulmak için,
Bir gün gideceğim yanıma, o asıl huzur yurduma.
​
​"Git artık," der kıyıdaki ben, "boş yere bekleme!"
"Çünkü gitmek, ancak kendine dönmekle mümkün."
Bütün şehir sustu, bütün gürültü dindi artık,
Şimdi iki can var, biri yorgun, biri uyanık.
O denizin ötesinde değil, içimde açan çiçekteyim,
Kendime varmak için, son bir adımla geliyorum.
​
​O gün geldiğinde, ne deniz kalır ne de kıyı,
İki yabancı ruh, bir bütün olur nihayet.
İşte o an biter bu derin, bu sonsuz bekleyiş,
Kendi limanına demir atmış bir gemi gibi.
Bir gün gideceğim yanıma ve o zaman başlayacak,
Benimle başlayan, benimle biten gerçek hayat.
​
​Ne kadar sürer bilmem bu denizde oturmam,
Ama biliyorum ki, beklediğim yer huzurun başı.
Gittiğim gün yanıma, artık o yorgun ruhumu sormam,
O gün doğar benim için, yeni bir varoluş güneşi.
Kendime varışım, dünyanın en güzel zaferi olacak,
Çünkü kendini bulmak, kaybettiğin her şeydir aslında.