Sanki bir efsaneydi,sanki bir aşk masalı
Saçı yosun kokardı,elleri kum zambağı...
Bembeyaz köpüklerle uzanırdık kumlara
Söylerdik aşkımızı o hırçın dalgalara...
Gönlümüzün gülleri düşerken serin suya
O tek çamlı kayadan bakardık Karasu'ya...
Böğürtlen mevsiminde kızarırdı elleri
Şahitti aşkımıza İnkumu tepeleri...
O vakitler bir kaç ev,bir iki de kamp vardı
Şu güzelim İnkumu doyumsuz bir diyardı...
Görünürdü uzaktan Kaptan'ın otobüsü
O bizlerin gülüydü,yolların yorgun süsü...
İn denilen kuytuda ne kurt gördük,ne ayı
Biz koşup,oynaşırken gülerdi Şaban Dayı...
Defnelerden taç yapıp,takardım saçlarına
Düşerdi perçemleri o kalem kaşlarına...
Kumdan kale yapardık,yıkardık birer birer
O çocukluk aşkımız hâla rüyama girer...
Ah be canım İnkumu,şimdi ne hâle geldin
O eski günlerinle yine bağrımı deldin...
Tarık Çıtak
Kayıt Tarihi : 3.3.2018 13:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnkumu tatil beldemizde bir kaç ev ve Hacettepe-Çimento gibi bir iki kamp bulunduğu,henüz elektriğin tam olarak gelmediği,geceleri dağdan çakalların indiği,gündüzleri kumlara envai çeşit göçmen kuşların konduğu,her tarafta kum tepeleri,koca koca defne ağaçlarının bulunduğu,İnkumu'na girişte Şabanın yeri denilen küçük bir bakkaldan alışverişin karşılandığı,toplu ulaşımın oldukça eski olan Kaptan'ın otobüsü denilen bir otobüsle yapıldığı,sakin ve bakir kumsallarda sayısız kum zambajklarının açtığı.sere serpe denize giriildiği yıllarda yaşanan bir çocukluk aşkının anlatıldığı şirimi beni Bartın'a bağlayan güzelim İnkumu sevgisiyle birleştirerek anlatmaya çalıştım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!